polog40
05-10-2004, 19:51
:biggrin:
Ut was al heel lang geleje, datter un meske was dè ze Roojkapke noemde. Op
unne kwaoje dag moest Roojkapke van zullie moeder naor Opa in ut waandelbos
om kuukskes te gaon brenge die ze had vergète te haole bij d'n Allebert hèn.
Affèn, Roojkapke ging op weg en had er goed de peej in omda ze net lekker
naor Bik Brodder lag te kèke thuis, : " Goffer ik wou dattieje'n'ouwe mees
ut aon zunne lip kreeg meej zun kuukskes", zeej ze. Mar goed, net dè ze op
ut ènde van de Waandelboslaon komt zie ze In ene aon dun overkaant unne
wolluf staon. Ze docht eerst nog dè ze un djojntje teveul had gerokt, mar
neej hor ut was toch echt unne wolluf meej alles durrop en durraon. " Eej
waor gaode gij naor toe", riep de wolluf toen Roojkapke overstaak. "
Eej izzun afkorting van ezel", zeej Roojkapke " en dan durbij, waor ik naor
toe gaoj dè gao oe gin flikker aon." Goffer docht de wolluf, die jeugd van
tegeswoordigs is ok nie mir wèt nooit gewist is. Intusse spaojerde Roojkapke
flink deur, want zat nog wel meer te doen. De wolluf zette d'un
achtervolleging in, want hij was nie van plan om zun ège meej un klutje in
ut riet te laote naoje.
Plotsklaps zaag ie in de verte, ongeveer bij de speulwaaj, un klein
arremetierig onverklaorbaor bewoont huske staon. Wachtus eve, dochtie bij
zun ège, daor woont toch dieje'n ouwe taort van un mareinisse! Ineens wis de
wolluf hoe de vurk in de steel stook, "Tuurlijk, en da kleine pokkejong is
zunne klèndochter." Alle stukskes van de puuzel viele ineens op
z'n plek.
Meej gang ging de wolluf ut huske binne en vrat diejen opa op. Toen dook tie
meej gang in Opa's bed meej z'n eigeste klere'n'aon. " Goffer" dochtie nog,"
wè zieker ut ik lèk wel unne schooier. Wè diejen wolluf natuurluk nie wis,
was dè Roojkapke intusse in ut bos aon de praot was geraokt meej Hassanekus,
die was weggelope bij dun pliesie. Dus lag de wolluf mar te waochte en te
waochte, mar d'r gebeurde himmel niks!
Nao un halluf uurke wierter dan toch eindelijk op de deur geklopt.... "Trek
mar aon ut touwke dan gaot de deur vaneigus wel ope", zee diejen wolluf. En
wè denkte gullie wie ter binne kwaam, joawel unnen vent van de Kao-Pee-En
(KPN), die had unnen afspraok meej die ouw mees omdat'ie al un paor daoge
last had van zunne verbinding.
"Nou nou, wè ziede gij dur uit ", zeejt diejun mees. " Wè hedde gij grotu
'oge'", zeejt diejen KPN man. "Jè dè komt omdak zo van oe lilluk bakkus
schrik, nou goed!", zeej diejen wolluf. " Enne die grote oore van oe, hoe
komta'", vroeg diejen Kao-Pee-En mees wir. " Ja lustert es ff hier dè gao oe
gin gofferdomme'n' aon.", riep de wolluf. En ge het zon raore kleur.....",
staomelde de monteur van de Kao-Pee-En."
Jè jè dè komt omdak wa ziekskus zè ", zeejt diejen wolluf " Ge komt over un
paor daoge nog marrus trug." De wolluf kneeptum natuurluk azzun'ouwen dief,
da begrepte wel.
Mar afijn meej dèt diejen KPN-mees dun deur uit wouw gaon kwaam Roojkapke
meej Hassan dun dam op. " Och munne goeje god, docht de wolluf, daor heddut
geneuk in de glaoze." Nou Roojkapke zaag natuurluk meteen dètter strond aon
de knikker waas en begon gelijk te kwèke dad ut nie mooj meer was. "
Wèster ammel gaonde'", zeejt diejen mees van de Kao-Pee-En. Diejun gofferse
vuilen droplul van unne wolluf Heej ons Opa opgevrete gehad ", zeej
Roojkapke.
" Witte wè ", zeej Hassan " we snije diejen wolluf zunne pens ope. Ik wit
hoe dat dè moet, waant da hek ons pao vaok zat zien doen meej un schaop." De
KPN-mees stond ondertusse te kèke of tie van zunne geloof afgepleurt woar.
Afèn ze sloege diejen wolluf meej unne'n'asbak voor zunne knoest, en Meej
dat ie van zun eige raokte sneejen z'um himmel ope.
En jaowel daor sprong Opa naor buite, lèvent en wel! Zullie hebbe daornao
meej gaang diejen wolluf volgepleurt meej zwaore kaaje ut de tuin van Opa,
ennum zo in het kanaol geflikkerd. Nou en Roojkapke wier uitguhuwelukt aon
Hassan, en Opa heej inmiddels unne relaosie meej diejen vent van de KPN!
De moraol van dit verhaol: Vergit bij dun Allebert Eijn oew kuukskes nie, en
heb nie te gaauw vuroordeele tegen de KPN en Hassan!
Ut was al heel lang geleje, datter un meske was dè ze Roojkapke noemde. Op
unne kwaoje dag moest Roojkapke van zullie moeder naor Opa in ut waandelbos
om kuukskes te gaon brenge die ze had vergète te haole bij d'n Allebert hèn.
Affèn, Roojkapke ging op weg en had er goed de peej in omda ze net lekker
naor Bik Brodder lag te kèke thuis, : " Goffer ik wou dattieje'n'ouwe mees
ut aon zunne lip kreeg meej zun kuukskes", zeej ze. Mar goed, net dè ze op
ut ènde van de Waandelboslaon komt zie ze In ene aon dun overkaant unne
wolluf staon. Ze docht eerst nog dè ze un djojntje teveul had gerokt, mar
neej hor ut was toch echt unne wolluf meej alles durrop en durraon. " Eej
waor gaode gij naor toe", riep de wolluf toen Roojkapke overstaak. "
Eej izzun afkorting van ezel", zeej Roojkapke " en dan durbij, waor ik naor
toe gaoj dè gao oe gin flikker aon." Goffer docht de wolluf, die jeugd van
tegeswoordigs is ok nie mir wèt nooit gewist is. Intusse spaojerde Roojkapke
flink deur, want zat nog wel meer te doen. De wolluf zette d'un
achtervolleging in, want hij was nie van plan om zun ège meej un klutje in
ut riet te laote naoje.
Plotsklaps zaag ie in de verte, ongeveer bij de speulwaaj, un klein
arremetierig onverklaorbaor bewoont huske staon. Wachtus eve, dochtie bij
zun ège, daor woont toch dieje'n ouwe taort van un mareinisse! Ineens wis de
wolluf hoe de vurk in de steel stook, "Tuurlijk, en da kleine pokkejong is
zunne klèndochter." Alle stukskes van de puuzel viele ineens op
z'n plek.
Meej gang ging de wolluf ut huske binne en vrat diejen opa op. Toen dook tie
meej gang in Opa's bed meej z'n eigeste klere'n'aon. " Goffer" dochtie nog,"
wè zieker ut ik lèk wel unne schooier. Wè diejen wolluf natuurluk nie wis,
was dè Roojkapke intusse in ut bos aon de praot was geraokt meej Hassanekus,
die was weggelope bij dun pliesie. Dus lag de wolluf mar te waochte en te
waochte, mar d'r gebeurde himmel niks!
Nao un halluf uurke wierter dan toch eindelijk op de deur geklopt.... "Trek
mar aon ut touwke dan gaot de deur vaneigus wel ope", zee diejen wolluf. En
wè denkte gullie wie ter binne kwaam, joawel unnen vent van de Kao-Pee-En
(KPN), die had unnen afspraok meej die ouw mees omdat'ie al un paor daoge
last had van zunne verbinding.
"Nou nou, wè ziede gij dur uit ", zeejt diejun mees. " Wè hedde gij grotu
'oge'", zeejt diejen KPN man. "Jè dè komt omdak zo van oe lilluk bakkus
schrik, nou goed!", zeej diejen wolluf. " Enne die grote oore van oe, hoe
komta'", vroeg diejen Kao-Pee-En mees wir. " Ja lustert es ff hier dè gao oe
gin gofferdomme'n' aon.", riep de wolluf. En ge het zon raore kleur.....",
staomelde de monteur van de Kao-Pee-En."
Jè jè dè komt omdak wa ziekskus zè ", zeejt diejen wolluf " Ge komt over un
paor daoge nog marrus trug." De wolluf kneeptum natuurluk azzun'ouwen dief,
da begrepte wel.
Mar afijn meej dèt diejen KPN-mees dun deur uit wouw gaon kwaam Roojkapke
meej Hassan dun dam op. " Och munne goeje god, docht de wolluf, daor heddut
geneuk in de glaoze." Nou Roojkapke zaag natuurluk meteen dètter strond aon
de knikker waas en begon gelijk te kwèke dad ut nie mooj meer was. "
Wèster ammel gaonde'", zeejt diejen mees van de Kao-Pee-En. Diejun gofferse
vuilen droplul van unne wolluf Heej ons Opa opgevrete gehad ", zeej
Roojkapke.
" Witte wè ", zeej Hassan " we snije diejen wolluf zunne pens ope. Ik wit
hoe dat dè moet, waant da hek ons pao vaok zat zien doen meej un schaop." De
KPN-mees stond ondertusse te kèke of tie van zunne geloof afgepleurt woar.
Afèn ze sloege diejen wolluf meej unne'n'asbak voor zunne knoest, en Meej
dat ie van zun eige raokte sneejen z'um himmel ope.
En jaowel daor sprong Opa naor buite, lèvent en wel! Zullie hebbe daornao
meej gaang diejen wolluf volgepleurt meej zwaore kaaje ut de tuin van Opa,
ennum zo in het kanaol geflikkerd. Nou en Roojkapke wier uitguhuwelukt aon
Hassan, en Opa heej inmiddels unne relaosie meej diejen vent van de KPN!
De moraol van dit verhaol: Vergit bij dun Allebert Eijn oew kuukskes nie, en
heb nie te gaauw vuroordeele tegen de KPN en Hassan!